n de raadsvergadering van 22 september stond een voorstel voor een bezuinigingsmaatregel op het gebied van individuele verstrekkingen binnen de WMO op de agenda. Deze maatregel had betrekking op mensen die door ziekte of handicap aanpassingen in huis nodig hebben, en hield in dat mensen verplicht naar een andere, aangepaste woning zouden moeten verhuizen wanneer de benodigde aanpassingen aan de huidige woning in totaal duurder zouden zijn dan 7500 euro.
Volgens de voorgestelde maatregel zouden mensen die verplicht moeten verhuizen bij een dergelijke verplichte verhuizing een verhuisvergoeding van circa 2300 euro krijgen.
GroenLinks staat niet achter de bezuinigingsmaatregel, en stelde daarom, samen met PvdA, CDA en VVD, voor om het voorstel op twee punten aan te passen. Erik de Rooij, die namens GroenLinks deel uitmaakt van de commissie Maatschappelijke Ontwikkelingen, vertelt: ‘We vonden dit bezuinigingsvoorstel om verschillende redenen niet fair. Onder de voorgestelde regeling zou iedereen die een aanpassing van meer dan 7500 euro nodig heeft verplicht moeten vertrekken uit de eigen woning, tenzij diegene de volledige aanpassing uit eigen zak zou betalen. De door ons voorgestelde aanpassing, die door de raad overgenomen is, biedt bewoners een keuze: ofwel ze blijven in hun eigen huis en krijgen tot 7500 euro aan aanpassingen vergoed, waarna kosten boven deze 7500 euro voor eigen rekening zijn, ofwel ze verhuizen naar een reeds aangepaste woning, maar krijgen dan wel de verhuisvergoeding van ca. 7000 euro (die mensen die ivm. de sloop van hun huis verplicht moeten verhuizen ook krijgen) in plaats van de eerder voorgestelde 2300 euro.’
De Rooij vertelt dat een belangrijke reden waarom GroenLinks het voorstel aan wilde passen te maken heeft met juist de doelstellingen van de WMO: ‘De WMO is erop gericht om zelfstandigheid, gemeenschapszin en ‘informele zorg’, zoals bijvoorbeeld vrijwilligerswerk en burenhulp, te bevorderen. Mensen hebben vaak in hun eigen leefomgeving een netwerk opgebouwd van mensen op wie ze een beroep kunnen doen, zeker wanneer ze al lang op een bepaalde plek wonen. Wanneer je dan een bezuinigingsmaatregel invoert die mensen dwingt om dit netwerk achter te laten en ergens anders opnieuw te beginnen, dan is dat niet alleen heel vervelend voor die mensen, maar snijd je je ook qua beleid in de vingers. Gelukkig zagen meerdere partijen dit in, en ligt er nu een aangepast voorstel waar we erg tevreden over kunnen zijn.’