Maar ook: eerlijk spreken met fractieleden en wethouder over verschillen, in politieke stijl, in afkomst. Op 17 september hebben we de Academie afgesloten met een dialoog over diversiteit.
De Brede School als brug tussen verschillende mensen
Wat fijn dat we – coronaproof – bij elkaar konden zijn in de gastvrije Brede Bossche School Nieuw Zuid. Locatiemanager Khalid Ahdidouch vertelde ter intro over de grote diversiteit in de school, in de activiteiten van de brede school en in de wijk.
De school in Zuid was tot voor een paar jaar een ‘zwarte school’ met nog maar 80 kinderen. Inmiddels is de school zeer divers met ruim 200 kinderen. En in de leeftijd van 0-4 jaar zijn er bijna 250 kinderen in de opvang.
De wijkwinkel-functie in de Brede School biedt steun op allerlei manieren aan 650 bewoners per jaar, de buurthuisfunctie kent 40 activiteiten. Kortom: de Brede School leeft voor bewoners van 0-110! Khalid spreekt van “micro Nederland” waar wel bijna iedereen uit de buurt op buurtfeest is, maar als je goed kijkt zie je dat er weinig interactie is tussen bepaalde groepen mensen. “De kinderen mengen en leven met overeenkomsten. De volwassenen scheiden en leven met verschillen. De Brede School is daarbij een brug tussen buurtbewoners.”
“Minimaliseer mij niet tot mijn identiteit”
Met een gespreksleider vanuit Amnesty International, gingen we met elkaar in dialoog over discriminatie en diversiteit. “Een dialoog is geen discussie. Luister naar elkaar, opdat ieder het eigen verhaal vertelt. Vraag uit, spreek over gevoel. Samen vorm je een bont kleurig boeket.” Er ontstond een open dialoog. Goed elkaar zo te leren kennen.
“Ik moet eerlijk toegeven dat ik zelf blinde vlekken heb, waar anderen mij van bewust maken. Tegelijk weet ik zelf als hoger opgeleide vrouw wat het is om niet als expert maar als de assistente aangesproken te worden…” “Kinderen kennen tot een zekere leeftijd geen verschil, dat leren ze van volwassenen.”
“Angst voor het onbekende, kleurt je eigen waarneming en oordeel. Ontmoeting – contact als mens - is de krachtigste vorm om voor-oordelen af te breken.”
Esther de Ruiter geeft, als enige vrouwelijke fractievoorzitter in de coalitie van vijf partijen, aan dat ze soms moet lachen om het hanige gedrag. Maar ze zorgt dat ze effectief aan resultaat werkt. Ufuk merkt dat hij een voorbeeld is, vooral voor kinderen en jongeren
Ufuk Kâhya merkt ook dat hij anders kijkt. Zo heeft hij de monitor van wijken aangepast gekregen. “Achterstandswijken werden altijd vergeleken met ‘gegoede’ wijken. Echt zinvol is, de wijken met zichzelf te vergelijken: is deze wijk ten opzichte van vorig jaar vooruit gegaan, bijvoorbeeld omdat we als gemeente investeren in een brede school. En weet je wat pijnlijk is, dat ik zelf, omdat ik 2 ouders heb die in Turkije geboren zijn, een wijk in score doe dalen. Ik ben, wat ik nu ook doe, per definitie een achterstandsfactor die gemiddelden naar beneden haalt. Ik draag uit: minimaliseer mij niet tot mijn identiteit.”