Amal ('Hoop') heet een Bosch project voor Marokkaanse en Somalische jongeren. Onlangs werd het overgedragen aan de Weenergroep. Dit bedrijf gaat met de ontwikkelde methodiek van Amal (o.a. het vindplaatsgericht werken, veel geduld om vertrouwen te winnen) kansen bieden aan jongeren die maatschappelijk buiten de boot dreigen te vallen. Bij gelegenheid van deze overdracht stond Bart Eigeman kort stil bij de rol van de moderne overheid.
Over mensen aan de onderkant van de samenleving spreken kan niet zonder daar de bovenkant bij te betrekken. In navolging van de duitse socioloog Ulrich Beck karakteriseert Bart de huidige maatschappij als een 'risico-maatschappij'. Globalisering, informatisering en verregaande individualisering dragen grote kansen in zich, maar tegelijkertijd ook grote risico's: veel mensen dreigen door diezelfde ontwikkelingen buitengesloten én uitgestoten te worden.
De overheid - ook het gemeentebestuur - dient richting te geven. De risicomaatschappij is gebaat bij duidelijke sturing. Geen bestuur dat alles in (collectieve) regels wil afdwingen, maar ook geen terugtredende overheid die met een beroep op 'eigen verantwoordelijkheid' mensen aan hun lot overlaat. Hoop, perspectief bieden vormt het hart van de publieke zaak. In samenspel met het bedrijfsleven en maatschappelijk middenveld burgers stimuleren tot sociale en economische zelfredzaamheid, dat behoort de overheid te doen. De uitsluiting voorkomen van kwetsbare mensen in risico-situaties rechtvaardigt extra ondersteuning en specifieke benadering. Zoals voor sommige Marokkaanse en Somalische jongeren. Eerst binnen Amal, nu binnen de Weenergroep.