Afdelingsvoorzitter Nick Vollenbroek: “Hij ging enthousiast aan het werk. Om langlopende dossiers als de Van Berckelstraat af te ronden of het project Binnenstadsring opnieuw vlot te trekken. Alle kinderen in onze gemeente verdienen het hun talent te ontwikkelen. Vandaar het programma Gelijke Kansen. Elke leerling gaat straks trots naar school dankzij Sterk VMBO.”
Fractievoorzitter Antoon van Rosmalen: “De komende tijd had hij samen met de fractie nog veel kunnen doen voor de stad en alle Bosschenaren. Alle plannen die er liggen gaan we natuurlijk uitvoeren. Nu noodgedwongen met een andere wethouder. Dat zijn we aan Ufuk verplicht.”
Ufuk's verklaring in de raadsvergadering:
"Ik sta hier als een verdrietig mens en als een trots mens. Verdrietig omdat ik u ga vertellen dat ik terugtreed als wethouder. Maar ook trots om wat wij als gemeente en als stad voor elkaar weten te krijgen. Zojuist besloot u over de Bossche Educatieve Agenda. Een agenda vól met zaken waaraan ik vanaf dag 1 in dit ambt met overgave heb gewerkt. Aan een sterk VMBO waar leerlingen met trots naartoe gaan. Aan een Bossche Gelijke Kansen Community, waarin we er samen voor zorgen dat elk kind in Den Bosch de kans krijgt om zijn talenten te ontdekken en ontwikkelen. Ik zal de uitvoering van de BEA niet meer als bestuurder meemaken. Maar ik zal met ongelofelijk veel plezier kijken naar de nieuwe kansen die het onze jongeren gaat geven.
Dit is mijn laatste optreden in uw raad. Na dit statement treed ik terug. Ik doe dat met opgeheven hoofd en bezwaard gemoed. De afgelopen dagen ben ik onderwerp geweest van gesprek. Het vroeg van mij de wil en de bereidheid om mezelf te bevragen. Dat heb ik gedaan en dat doe ik nog steeds.
Het raakt me diep dat er mensen zijn die in gesprek met mij last hebben gehad van mijn gedrag. Dat gaat in tegen alles waar ik voor wil staan. Ik ben gepassioneerd over de opgaven van onze stad. Ik kan in mijn werk veeleisend zijn en daarmee soms onbedoeld – mensen hebben geraakt. En ik weet dat dit, óók als je handelt vanuit de ambitie om zaken in beweging te brengen, onwenselijk is. Daarmee plaats ik géén ‘maar’ bij hetgeen er is gebeurd. Ik bied de mensen die dat geraakt heeft nogmaals mijn welgemeende excuses aan. Kwesties als deze kennen een eigen dynamiek. Naast de voor mij herkenbare feiten komen de laatste weken ook beelden en perspectieven naar boven die niet eerder met mij zijn gedeeld en die ik niet herken. Tot feiten kan ik me verhouden, maar tot beelden en perspectieven niet. Ik kan en wil daarover geen strijd aangaan. Ik kan het niet omdat zoiets altijd een welles-nietes verhaal wordt. Mijn beeld tegenover het jouwe. En ook als ik het niet
herken: ik kan jouw beeld niet ontkennen. Wel baart deze dynamiek mij zorgen. Ambtenaren én bestuurders gun ik een organisatie waarin het prettig werken is en waar steun en vertrouwen wordt gevoeld. Waarin verschillen in opvatting bijdragen aan een ruimer perspectief. Waarin constructief van mening kan worden verschild. Waar niet óver elkaar maar met elkaar wordt gesproken. Daar ligt nu een belangrijke opdracht voor dit college en de ambtelijke organisatie.
Ik wil de strijd óók niet aangaan omdat het een strijd zou zijn met alleen maar verliezers. Met als gróotste verliezers de mensen in de stad. Onze inwoners. Die een bestuur en ambtelijke organisatie verdienen die in volle kracht en vertrouwen werken aan hún problemen en die de grote opgaven die deze stad kent verder brengen. Het bevorderen van kansengelijkheid, het tegengaan van gezondheidsverschillen, het werken aan een inclusieve stad waarin elke Bosschenaar zich thuis voelt.
Daarom treed ik nu terug. Omdat de aandacht op de uitdagingen van deze stad, en op de inwoners van ’s-Hertogenbosch moet blijven. Met pijn in mijn hart maar met een hoopvolle blik op de toekomst.
Rest mij nog om u te bedanken, beste raad, collega-wethouders en burgemeester. En zeker ook de vele medewerkers en partners in de stad waarmee ik de afgelopen jaren heb samengewerkt. Dank ook aan degenen wiens steun ik de afgelopen dagen heb mogen ervaren. In het bijzonder bedank ik de bewoners van het stadhuis en mijn directe ondersteuners. En dank, lieve Bosschenaren voor jullie steun en kritische blik. Ze waren allebei belangrijk. Het was een grote eer om jullie wethouder te mogen zijn."