“Als je veel vraagt en verwacht van bewoners en hun organisaties zul je hen ook wat moeten bieden. Het valt mijn fractie op dat het college in deze begroting wel heel vaak spreekt van de eigen verantwoordelijkheid van de “klant” voor zijn of haar problemen en geneigd is voor wat het verschaffen van hulp en zorg betreft wel erg veel op het bordje van vrijwilligers en hun organisaties te leggen.
Natuurlijk heeft de raad eind februari van dit jaar in meerderheid het raadsvoorstel De sociale kracht van de stad aangenomen en ook mijn fractie heeft daarmee ingestemd. GroenLinks ziet veel voordelen in de nieuwe aanpak waarbij mensen de zorg op maat kunnen krijgen die ze nodig hebben om maatschappelijk te kunnen blijven meedoen.
Alleen zijn we nogal bang dat het college een wat al te zonnige kijk heeft op het tempo waarin al die veranderingen hun beslag gaan krijgen en weinig oog heeft voor een aantal problemen die het beroep op ieders eigen verantwoordelijkheid met zich mee gaat brengen de komende jaren.
Door vergrijzing zal de zorgbehoefte toenemen, tegelijkertijd worden de vertrouwde mantelzorgers van nu, zo’n tweeënhalf miljoen Nederlanders, natuurlijk ook ouder en hulpbehoevender. De rek lijkt er aardig uit, denken dat het aantal vrijwilligers toeneemt is niet echt reeël.
Wonen de mantelzorgers van de toekomst niet al heel ver weg van de familieleden die een beroep op hen zouden willen doen, dan verwacht de overheid wel dat ze meer gaan werken als zij een partime baan hebben en eist het nieuwe kabinet dat zij in ieder geval veel langer blijven werken als de generatie voor hen. En dat maakt mantelzorg weliswaar niet onmogelijk maar wel minder vanzelfsprekend dan nu en vraagt om een heel andere organisatie van de zorg, door mantelzorgers en professionele zorgverleners samen.
Zoals we eerder al eens opmerkte vraagt de nieuwe aanpak straks veel van die professionals. Hun veranderende rol vraagt om training en scholing en verandering en bijscholing zijn nu eenmaal niet een vloek en een zucht geregeld, die vragen om geld en tijd.
Voorzitter,
Dat een en ander meer tijd en moeite kost als het college in haar optimisme lijkt te veronderstellen blijkt wat ons betreft bijvoorbeeld uit de ontwikkelingen rond de SOS-Rommelmarkt. We zijn blij dat de wethouder de motie van Bosch Belang en SP uitvoert en probeert de drie betaalde banen te handhaven (waren het er trouwens geen vier oorspronkelijk?) , maar constateren ook dat binnen een half jaar er geen oplossing gevonden kon worden die garandeert dat het werk van deze instelling ongehinderd door kan gaan.
Die sociale kracht van de stad komt niet vanzelf tot bloei en krijgt nooit fatsoenlijk vorm zonder initiatieven als de SOS-Rommelmarkt, het Steunpunt Zelfhulp, Meer voor Elkaar, het Vicki Brownhuis , het Pastoraal Uitzendbureau, de Hambakengym, het City Change Center en andere. De ondersteuning daarvan vraagt tijd, aandacht en ja ook vaak geld van de gemeente. Als je veel vraagt en verwacht van bewoners en hun organisaties zul je hen ook wat moeten bieden. Wij zijn en blijven een warm voorstander van “De kracht van de stad”, maar daar hangt soms een prijskaartje aan.
Mensen die geconfronteerd met een beperking moeten zoveel mogelijk de regie over hun eigen leven kunnen houden. Dat vergroot de kwaliteit van hun leven en pakt ook nog eens voordeliger uit voor de overheid blijkt uit onderzoeken. Daarom vindt GroenLinks het Persoonsgebonden Budget zo belangrijk. Graag horen we dan ook snel van de wethouder hoe het gemeentelijk pgb geregeld gaat worden en zijn wij benieuwd naar de financiële reservering daarvoor (…)”